In aghaidh Bhéarlagair na Míleatachta

alt le Wolfi Landstreicher

Faraor, le blianta beaga anuas, tá an iomarca den scríbhneoireacht ag teacht as an streachailt shóisialta millte ag caint sheasc righin thraochta, caint mharbhánta ba dhóigh leat bheith ag teacht salach ar fhuinneamh na réabhlóidí á lua inti. Caint na míleatachta, nach mbaineann le saoirse, caint d'uireasa na hindibhidiúlachta a chothaíonn í féin in aghaidh an tsrutha. B'fhéidir gurb é is cúis leis seo, ar shlí, ná gur eascair coimhlintí an lae inniu as cruatan na linne; gur freagraí iad do bhoirbe na fírinne sóisialta, polaitiúla is eacnamaíochta. Ach conas gur féidir lena leithéid de fhreagra an fhírinne úd a shéanadh? Nach cóir go dtaispeánfadh cur chuige an fhreagra féin gur ag diúltú don bhfírinne curtha sin atáimid?

Is dul amú an mhíleatacht a shamhlú le teas nó díogras, nuair nach bhfuil sa mhíleatacht ach veist cheangail plátáilte á bhailiú timpeall ar loime an duine, ag righniú is ag cur teorainn lena ghluaiseachtaí. Samhlaítear dáiríreacht le diongbháilteacht cé nach bhfuil inti ach sclábhaíocht don teibíocht, don todhchaí, don anallód .i. géibheann féindéanta de chineál eile. Nach é sin díreach an rud gur cóir dúinn bheith diongbháilte gan géilleadh dó is sinn ag troid chun gach neomat dár saol a chur ar ár gcomhairle féin?

B'fhéidir gurb é is cúis leis seo ná go síleann an oiread sin daoine a bhfuil an streachailt shóisialta á plé acu gur daoránaigh iad féin atá ag cur in aghaidh na daoirse, seachas indibhidithe saora ag cruthú a saolta féin, ag aimsiú na gconstaicí don bpróiseas féinchruthaithe sin, is ag troid chun na constaicí sin a threascairt.

Ní gá cúl a thabhairt le fírinne na daoirse chun a ghlacadh: má fheidhmíonn ár dtionscnamh mar fhrithbheart don daoirse amháin go n-éirímid gafa sa daoirse sin. Caillimid ár saol féin, is ina theannta san, caillimid an neart chun a bhfuil romhainn a scrios. Is an frithbheart ag díriú ar thionscnamh na naimhde, coinníonn sé ar an gcosaint sinn is dearbhaíonn sé ár mbás (fiú ár mbua) trínár dtionscnamh féin a sciobadh uainn.

Mar sin, má thugaimid fénár dtionscnamh féin a chruthú is a eagrú as ár stuama féin, sinn fiáin chun bheith ag gluaiseacht ar feadh an domhain bhraonaigh inár neacha neamhspleách gan aidhm, ní shamhlóimid na rialtóirí, dúshaothraithe, póilíní, sagairt, breithimh, srl, le tíoránaigh a bhfuil an fód le seasamh againn ina gcoinne, ach mar chonstaicí atá le sriosadh ar an gconair..

Sa chomhthéacs sin amháin a gheobhaidh an scrios a bhrí éiritheach, fileata, réabhlóideach mar ghníomh fíor-thuilte ag diúltú do loighic na hoibre is ag oscailt na réaltachta don aer is don iontas. Ag an am sin amháin a bheidh an scrios is an spraoi ar scáth a chéile.

bunleagan:

http://theanarchistlibrary.org/library/wolfi-landstreicher-against-the-language-of-militancy